12 نوامبر 2022- مطالعه ی اخیرا منتشر شده در Scientific Reports نشان داده است که در افراد مبتلا به پیش دیابت، مکمل های خوراکی منیزیم باعث افزایش سطح کلسترولHDL (کلسترول خوب) می شود. کلسترولHDL ، به عنوان یک عامل قلبی متابولیکی مهم برای پیشگیری از بیماری قلبی عروقی(CVD)  در افراد مبتلا به پیش دیابت- که در آینده در معرض خطر ابتلا به CVD هستند- در نظر گرفته می شود.

این مطالعه همچنین بیان کرد که مکمل اکسید منیزیم به میزان 250 میلی گرم در روز، نشانگرهای متابولیکی قلبی را بهبود نمی بخشد.

سبک زندگی و رفتار انسان در عصر حاضر به شدت تغییر کرده است. مردم پرخوری می کنند، عمر طولانی تری دارند و غیرفعال هستند که همه ی این عوامل نرخ دیابت نوع 2 و چاقی را افزایش داده است. دیابت نوع 2، به عنوان یک بیماری شایع با بار جهانی بالا، علت اصلی نابینایی، نارسایی کلیه و قطع پا غیرتروماتیک و همچنین مهمترین علت حملات قلبی و سکته است.

پیش دیابت، اولین مرحله از دیابت نوع 2 است که در آن سطح قند خون از حد نرمال بالاتر است اما هنوز در سطح دیابت نیست. تشخیص زودهنگام و درمان موثر پیش دیابت می تواند روند پیشرفت آن به دیابت را تغییر داده و عوارض را به تاخیر بیندازد یا از آن جلوگیری کند. منیزیم در بسیاری از واکنش های بیوشیمیایی مختلف نقش مهمی ایفا می کند. این ماده ی معدنی ضروری به حفظ عملکردهای حیاتی مختلف از جمله هدایت عصبی عضلانی، تنظیم گلوکز، فعالیت الکتریکی میوکارد، انقباض عضلانی و فشار خون کمک می کند.

با توجه به پیشینه فوق، رضوان صالحی دوست، و همکارانش از دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اثر مکمل منیزیم را بر مقاومت به انسولین و نشانگرهای قلبی عروقی در بیماران مبتلا به پیش دیابت بررسی کردند.

پژوهشگران یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده ی دوسوکور و کنترل شده با دارونما به مدت 12 هفته در مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم اصفهان انجام دادند. این مطالعه اثرات 250 میلی گرم اکسید منیزیم را در روز در مقابل دارونما بر فشار خون، شاخص های تن سنجی، انسولین، گلوکز ناشتا، پروتئین واکنشی C، شاخص HOMA-IR، اسید اوریک و پروفایل چربی در افراد مبتلا به پیش دیابت (86 نفر) بررسی نمود. گروه دریافت کننده ی اکسید منیزیوم و دارو نما، در ابتدا توزیع قابل مقایسه ای از متغیرهای بیوشیمیایی و آنتروپومتریک داشتند.

این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:

· در پایان مطالعه سطوح کلسترولHDL در بیمارانی که مکمل منیزیم دریافت کردند، به طور قابل توجهی بالاتر از گروه دارونما بود (10.9 ± 49.7 در مقابل 7.2 ± 43.6 میلی گرم در دسی لیتر).

· میانگین تغییرات شاخص HOMA-IR، کلسترول LDL، کلسترول تام، اسید اوریک، تری گلیسیرید، سطوح پروتئین واکنشی C، فشار خون و شاخص های تن سنجی در گروه مکمل و دارونما، تفاوت قابل توجهی نداشتند.

یافته‌های این کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) بر روی بیماران مبتلا به پیش دیابت نشان داد که دریافت 250 میلی‌گرم مکمل منیزیم در روز به مدت 12 هفته، باعث افزایش کلسترول HDL می‌شود. با این حال، این مکمل بر سطح انسولین و گلوکز پلاسما ناشتا، شاخص HOMA-IR و HbA1c و همچنین سطوح اسید اوریک و CRP تأثیری نداشت.

محققان در نتیجه گیری مقاله ی خود نوشتند: با توجه به محدودیت های احتمالی در مورد فرمولاسیون منیزیم، حجم نمونه ی محدود و مدت زمان درمان، برای هر گونه نتیجه گیری قطعی باید محتاط بود. مطالعات بیشتر با استفاده از دوزهای مختلف منیزیم و دوره‌های مداخله طولانی ‌مدت گام بعدی برای ارزیابی اثرات منیزیم بر نشانگرهای متابولیکی قلبی در این گروه از بیماران خواهد بود.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/magnesium-supplementation-significantly-increases-hdl-cholesterol-among-people-with-prediabetes-101985